Ochrona konsumentow
admin
Obecność asymetrii informacji sugeruje również, że konsumenci usług bankowych mogą odczuwać brak informacji wystarczających do pełnej ochrony ich własnych interesów. Ochrona konsumentów została wprowadzona przez szereg regulacji prawnych. Jedną z form ochrony jest ?uczciwość kredytowa”, gwarantowana prze ustawę o ochronie konsumenta z 1969 r., która nakłada na wszystkie instytucje pożyczkowe (nie tylko banki) obowiązek pełnego informowania klientów o kosztach zaciąganych pożyczek, łącznie ze standaryzowaną stopą procentową (nazywaną rocznym oprocentowaniem, APR) oraz całkowitą sumą opłat pobieranych z tytułu pożyczki. Ustawa o prawidłowym fakturowaniu kredytów z 1974 r. nakłada na kredytodawców (przede wszystkim emitentów kart kredytowych) obowiązek informowania klientów o metodzie naliczania pobieranych opłat i nakazuje bezzwłoczne rozpatrywanie zgłaszanych reklamacji. Nad wykonywaniem obydwu ustaw czuwa – na mocy reguły Z – System Rezerwy Federalnej. Kongres podjął również inicjatywę legislacyjną mającą na celu zmniejszanie dyskryminacji na rynkach kredytowych. Ustawa o jednakowym dostępie do kredytów z 1974 r. oraz jej nowelizacja z 1976 r. wprowadzają zakaz dyskryminacji ze strony kredytodawców ze względu na rasę, płeć, stan cywilny, wiek lub narodowość. Nad stosowaniem przepisów ustawy na podstawie reguły B czuwa Rezerwa Federalna. W 1977 r. weszła w życie ustawa o reinwestycjach lokalnych (CRA), skierowana przeciwko zakreślaniu ?czerwonych linii”, czyli odmowie prowadzenia akcji kredytowej na określonym terytorium (oznaczonym na mapie hipotetyczną ?czerwoną linią”).
