Obligacje hipoteczne
admin
Poważną innowacją na rynku hipotek mieszkaniowych w ostatnich latach było wytworzenie się aktywnie działającego rynku wtórnego na hipoteki. Ponieważ hipoteki mają różne terminy spłaty i oprocentowanie, nie są na tyle płynne, aby stać się jako papiery wartościowe przedmiotem obrotów na rynku wtórnym. W celu stymulacji kredytowania hipotecznego w 1970 r. Government National Mortgage Association (GNMA, tzw. ?Ginnie Mae”) uruchomiła program, w trakcie którego wprowadziła koncepcję sprzedażnych papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką, gwarantując spłatę wraz z odsetkami pakietów standaryzowanych hipotek. W ramach tego programu prywatne instytucje finansowe, takie jak banki handlowe i pożyczkowo-oszczędnościowe, mogły zgromadzić zestaw gwarantowanych przez GNMA hipotek i w pakiecie, powiedzmy wartości l min dol., sprzedać jako papier wartościowy osobie trzeciej (zwykle wielkiej instytucji inwestycyjnej, takiej jak na przykład fundusz emerytalny). Kiedy jednostki wnoszą swoje opłaty z hipoteki gwarantowanej przez GNMA do instytucji finansowej, instytucja ta przesyła je zbiorczo do właściciela papieru wartościowego, wystawiając mu czek na sumę dokonanych wpłat. Ponieważ wpłaty są gwarantowane przez GNMA, papiery tego rodzaju obciąża niewielkie ryzyko, dzięki czemu są bardzo popularne (suma należności przekracza obecnie 500 mld dol.). Obligacje hipoteczne są gwarantowane nie tylko przez agencje rządowe, ale również przez prywatne instytucje finansowe. Powodzenie tego typu obligacji było tak wielkie, że faktycznie zrewolucjonizowały one rynek hipotek mieszkaniowych. W latach siedemdziesiątych ponad 80% hipotek mieszkaniowych znajdowało się w pełnoprawnym posiadaniu banków i kas oszczędnościowo-pożyczkowych oraz banków handlowych. Obecnie tylko 1/3 jest w pełnoprawnym posiadaniu tego rodzaju instytucji; reszta – czyli 2/3 ? została przekształcona w hipoteczne papiery wartościowe.
